Bouwvakster

Sinds ik terug ben van vakantie zit ik nu al een week te kijken naar een aannemersbedrijf die de daken van alle huurhuizen in de straat waarin ik werk te vervangen. Dat is natuurlijk al een film op zich, neigend naar slapstick, waarbij elk stereotype bevestigd dreigt te worden.

Tussen het manvolk, wat zo'n 20 stuks groot is, loopt één dame te werken die ik heel hard haar best zie doen een echte bouwvakster te zijn. Ze spuugt ook steeds op de grond, loopt veel met haar handen in de zakken en lacht hard mee om schuine moppen.....

Het blijft intrigerend hoe het mij blijft opvallen dat er een vrouw werkt in die mannenwereld. Ik ben heel geëmancipeerd opgevoed en ben daardoor extra verbaasd dat als ik naar de overkant kijk dat niet die dikke vent met die oorbellen en tatoeages mij meteen opvalt, maar wel zijn vrouwelijke collega....

glimlachend fout

De straat waar ik werk is een gewone straat. een volkse straat met rijtjeshuizen.
Toen ik vanmorgen deze straat in kwam rijden zag ik dat iemand van zo'n 20 achter elkaar geparkeerde auto's de rechter ruitenwisser omhoog had gezet. Mag natuurlijk niet, maar ik moest toch glimlachen en bij elke volgende auto die ik zo voorbij reed werd ik steeds een beetje vrolijker. Mijn dag kan niet meer stuk vandaag met dank aan het onbekende boefje wat dit gedaan heeft vanacht, waarschijnlijk gewoon om indruk te maken op zijn gezelschap.

Vakantieleed

De eerste dag na een vakantie is er een waar als een berg tegenop gezien wordt. De vakantie is dan echt voorbij en tegelijker-tijd de onzekerheid over de omvang van de stapel die zich op jouw bureau heeft verzameld in de afwezige periode.

Na het wegklikken van 300 mails, het archiveren van de stapel post en 12 bakken koffie zak je onderuit in je stoel en ben je het zelfs beu om voor de achtste keer enthousiast over je vakantie te vertellen als een collega daar geinterresseerd naar vraagt.

Eigenlijk moet de eerste dag na de vakantie niet bestaan, maar ja, hoe sla je die over?

Morgen vind ik mijn werk gewoon weer leuk......

Mosselgenot

Gisteren in het Zeeuwsche Yerseke genoten op een groot mossel-feest.

We mochten meevaren op een echte mossel-kotter en hebben later een mosselmaaltijd genoten met de lekkerste mosselen die ik ooit op heb, en ik overdrijf niet.

Op zo'n dag wordt je natuurlijk onvermijdelijk geconfronteerd met het probleem waar de mosselvisseij mee stoeit op dit moment. Door een goede lobby van de milieu-clubs is het de vissers per direct verboden nog mosselzaad uit de Waddenzee te vissen. Hiermee is een heel dorp in paniek en de hele provincie Zeeland dreigt een stukje cultuur te verliezen.

Nou snap ik die groene jongens best wel, want de Waddenzee heeft nou eenmaal best wel te lijden onder visserij en gaswinning, maar ik vraag me af of het netjes is van de een op de andere dag de visserij stil te leggen.

Er wordt momenteel nog ijverig onderhandeld in de wandelgangen. Mijn advies aan beide kanten zou zijn:

probeer eens het verbod uit te stellen tot 2015 en geef daarmee de sector de kans het alternatief, de "hangcultuur", door te ontwikkelen. Dit alternatief bestaat nu al wel, maar staat teveel in de kinderschoenen om de hele vraag naar mosselen al aan te kunnen. een jaar of 7 verder moet dit zeker kunnen. Ik weet niet of de mosselonderhandelaren meelezen, maar denk er eens over na.

Ouweboer

Ik was vorige week in Frankrijk op een boerenfeest terecht gekomen.
Daar waar boeren nog boeren zijn. Er werd een race gehouden met antieke Tractors. De winnaar was degene die als eerste een stuk land had geploegd, uiteraard met een ouderwetse ploeg.
Leuk om die "andere wereld" ook eens te zien, als stadman zijnde....
150 antieke landbouwmachines op een weiland blijft een hele hoop mooie ouwe meuk bij elkaar trouwens.......

Plataan

Nog even genieten van het najaarszonnetje.
Voor we het weten is het allemaal weer voorbij en staan we kleumend te klagen over de kou, direct gevolgd door de verwondering over hoe mooi de winter toch kan zijn.
Als ik dit zo schrijf verwonder ik me dat we zoveel klagen over mooie dingen.....

stuk

alles kan stuk.
Dan zijn het ineens gekke dingen. Dingen die stuk gaan zijn dingen die eindigen.
Repareerbaar met lijm, schroefjes, hamers, plakbandjes.....
Gewoon naar de kliko is ook opgeruimd. Het was toch een rotding, ik was er niet aan gehecht, het doet me niks.......
Alles gaat ooit stuk